محرم یعنی بوی حســــــین یاد حســـــــــین تنهایی حســــین

محرم روزی است که وقتی نامش برده می شود ذهن ها و یادها به سوی حســـــین قدم برمی دارند

محرم همان روزی است که عالم سیه پوش حســـــین می شوند

روزی است که صدای تازه نفس های عاشقان حســــین برای حســـــین نوحه سرایی می کنند

روزی است که عاشقان حســــین و خواهان حســــین فدایی حســــین می شوند

محرم را کودکی حس می کند که از مادر می خواهد پیشانی بند یاحســـــین را بر پیشانی اش بسته و

او را راهی هیئت ها کند.

نویسنده:میتراهاشمپور

بسم الله الرحمن الرحیم

ای کاش می دانستم چشمان پاک کدامین خاک حضورسبزتورابه تماشانشسته است وبرنرمی قدم هایت بوسه می زند.

محبوب من :

ای کاش می دانستم کدامین سرزمین غریب باوجودنازنین توآشنایی داردوآغوش خویش رابرای مهربانی هایت گشوده است.

یابن الحسن!

سخت است برای من که سایه ی تمام مردم ازمیان کوچه نگاهم بگذرد،اماپنجره ی چشمانم به روی خورشیدزیبای توبسته باشدوباغ دلم ازبهارصدایت بی نصیب بماند.

ای یوسف زمان!

سخت است برای من که ازاشک فراغت،بی طاقت شوم،درحالی که مردمان یادتوراازخاطربرده باشند

ای امیددل شکسته گان:

عمری است که به انتظارطلوع تودرساحل حسرت نشسته ایم.

قلب های تشنه به اشتیاق ظهورتومی تپندوکبوتران دعا،قنوت دست هایمان رابه دریای اجابت خدامی برند.

کی می شودموج صدای گرم توبرخیزدوزلال قطره های ناب توسیراب مان کند؟

……اللهم عجل لولیک الفرج……

نویسنده:خانم مرضیه نظرپور

ای که حرف حرفت کلام خدا وبندبندوجودت رسول الله وعلی مرتضی وفاطمه زهرا وآل رسول الله است.

ای اسوه ی خوبان ،ای عزیزقلب مومنان ،ای محبوب دل شیعیان،ای زیبای بی انتها،ای معشوقه باصفا،ای مایه ی تقرب به خدا، ای مایه یرحمت نامنتها،ای یکتا وای بی همتاکتاب خدا،ای راوی خوب گذشته وآینده ما،ای خبردهنده بی نتفص وخطا،ای بشارت دهنده  خوبی ها،ای انذاردهنده کژی ها،ای غریب الغربا!

ای غبارخورده طاقچه ها،به راستی که تنهایی،تویی که معجزه پیامبرخدایی

همیشه ساعت های عمرم رامدیون خون پاکت می دانم…

آری توهم می توانستی همانندبقیه ی گلهای محمدی زندگی رابرروی ریل های قطاردنیا بانیمکت وتخته ،شاگردی ومعلمی حرکت بدهی به اوج برسی.پلاک بی نامت رادرجایی پیدا کنیم که به جای خاک ،طلا وزیبنده های دنیایی رویش راسیقل داده باشند.

آری توهم می توانستی  جسمت رادرزیباترین مکان های دنیای فانی هم چون کالیفرنیاپرورش دهی وبامدرک مهندس دنیاشناس مالی وباپاس کردن عقایدیهودومسیحی دردانشگاه آکسفوردنمرات فرعون پرستی بگیری.

توهم قدرت این راداشتی که لباس خیانت تنت کنی وپرچم یاری سیدعلی رابردستت بگیری  ،شعار بدهی لبیک یاعلی !امادرذهنت به فتنه گری هم چون سایرخار های انقلاب می کردی.

می توانستی بمانی ودرزمره ی آشوبگران ،اشک ازچشمان سیدعلی روانه ی کربلایی کنی   که کوفیان باحسین کردند…

آری تومی توانستی  وفعل های بسیاری درزندگیت صرف کنی،اماگل محمدی سیزده گل برگ زمان ،روح خدا ،ایمان وعقیده اسلامی وزمانی ات که درمکتب روح خدانمره ی فاحسن تبارک الله گرفت به موجودات آشفته ی  قبل وبعدازانقلاب  درس آزادی وایمانی داد.

توپلاک  خودرابرفرازکاخ سفیدایمان به نشانه جاگذاشتی ورنگ سرخ خونت چشمان خارهای انقلاب راشست وبصیرت رادردل عمارهای خامنه ای به جاگذاشتی …

راهی را که ریل های قطارزندگیت راروی آن به حرکت درآوردی هزاران شاخه ی گل محمدی دیگرراشکوفه دادی وبی عطر آن هارادردنیای مستضعفان به امیددلشان هدیه کردی.

راهت رابافانوس وپرچم لبیک یاسیدعلی درخیابان ولایت می پیماییم.

نویسنده:خانم مرضیه نظرپور

تاسوعا و عاشورا به چه معنا است وآیا قبل از شهادت امام حسین (ع)تاسوعا و عاشورا وجود داشت؟

عاشورا از ریشة عشر به معنای ده و دهم و تاسوعا از ریشه تسع به معنای نه و نهم است .

این لفظ فقط بر نهمین و دهمین روز محرم اطلاق شده است.

ویژه شیعیان از جایگاه خاصی بهره مند شد.

ابن اثیر در کتاب «نهایه» میگوید: «عاشورا یک اسم اسلامی است» .(1)

همین مطلب را طریحی در «مجمع البحرین» گفته است. (2)

البته پیش از واقعه کربلا ، هم پیامبر اسلام(ص) و هم حضرت علی(ع) شهادت امام حسین(ع) را در کربلا پیشگویی کرده بودند. امام حسین(ع) نیز شهادت خود را پیشگویی کرده، به برخی از پیامبران پیشین نیز شهادت آن حضرت وحی شده بود. (3).

پس از آن که حضرت امام در کربلا به شهادت رسید، روز عاشورا میان مردم به روز حزن و اندوه شناخته شد و شیعیان علی(ع) آن روز را روز عزا و عزاداری قرار دادند . از این رو به نام عاشورای حسینی شهرت یافت.

امام صادق(ع) فرمود: و أمّا یوم عاشورا فیوم أصیب فیه الحسین(ع) صریعاً بین أصحابه و أصحابه حوله صرعی عراة؛(4) عاشورا روزی است که حسین(ع) میان یارانش کشته شد و بر زمین افتاد. یاران او نیز پیرامون او به خاک افتاده و عریان بودند.

روز نهم محرّم، تاسوعای سال 61 هجری امام حسین و یارانش در محاصرة نیروهای دشمن بودند. در این روز دشمن آب را به روی اهل بیت امام حسین(ع) و یاران او بسته بود.

این روز به دلیل این که بر اهل بیت سخت گذشت و شاید یکی از روزهای بسیار سخت و مصیبت‌بار برای خاندان پیامبر بود،به عنوان تاسوعای حسینی، مورد توجه شیعیان قرار گرفت.

امام صادق(ع) فرمود: «تاسوعا روزی است که حسین(ع) و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان بر ضد آنان گرد آمد. ابن زیاد و عمر سعد از فراهم آمدن آن همه سوار خوشحال شدند و آن روز، حسین(ع) و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان او را پشتیبانی نخواهند کرد».(5)

در مقابل شیعیان، بنی امیه و پیروانشان روز عاشورا را روز جشن و سرور قرار دادند. به تدریج دشمنان درباره عاشورا احادیثی ساختند تا آن روز را با فضیلت نشان بدهند، در حالی که آن روز، روز غم و اندوه و مصیبت است. روزی است که بهترین انسان را کشتند، جگر رسول خدا را پاره کردند و زنان و کودکان پیامبر را به اسارت بردند، آیا این روز میتواند روز مبارکی باشد؟!

امام صادق(ع) در همین‌ باره می‌فرماید: بنی امیه و همراهان آنان از شامیان، نذر کردند که اگر امام حسین کشته شد و به سپاهیان (بنی‌امیه) آسیبی نرسید و حکومت در خاندان ابی سفیان تثبیت شد، روز عاشورا را‌ عید قرار دهند و به شکرانه پیروزی خود، روزه بگیرند. این عمل، به صورت روش و سنتی میان مردم تاکنون ادامه دارد، که ریشه آن از خاندان ابوسفیان است. در این روز، مردم روزه می‌گیرند و با شادی، با خویشان و بستگان خود،‌رفتار می‌کنند.(6) از این رو در زیارت عاشورا آمده است:

«اللّهم ان هذا یوم تبرّکت به بنو امیّة وابن آکلة الاکباد».(7)

از جمله روایتی که در متون روایی و تاریخی راه یافته آن است که گفته اند: علت نامگذارى روز دهم محرّم به عاشورا آن است که ده نفر از پیامبران به ده کرامت در این روز مورد گرامیداشت الهى قرار گرفته اند.(8) ، در حالی که این سخن صحیح نیست . ابن درید میگوید: «عاشورا یک اسم اسلامی» است و در دوره جاهلیت به این نام معروف نبود. (9)

شیخ عباس قمی با اشاره به همین حدیث به نقل از نویسنده «شفاء الصدور» میگوید: بنی امیه روز عاشورا را مبارک میدانستند. در این روز برای خود خرید میکردند و خرید را در آن روز سنّت کرده بودند.آنان در این روز مراسم عید بر پا میکردند، آن روز را روزه میگرفتند و در آن روز طلب حوائج را مستحب میدانستند، برای همین درباره روز عاشورا فضایل و مناقبی ساخته‏اند و حتی دعائی هم درباره آن درست کرده‏اند که اولش این است: «یا قابل توبة آدم یوم عاشورا، یا رافع ادریس الی السماء یوم عاشورا، یا مسکّن السفینة یوم عاشورا یا غیاث ابراهیم من النار یوم عاشورا». اینها را ساخته‏اند تا امر مشتبه شود. آنان در سخنرانی های خود میگویند: هر نبیّ وسیله و شرفی دارد و در روز عاشورا این شرف زیاد میشود، مانند خاموش کردن آتش نمرود برای ابراهیم، قرار گرفتن سفینه نوح کوه جودی، غرق ساختن فرعون در دریا و نجات حضرت موسی از دست فرعون، نجات حضرت عیسی از دست یهودیان.

شیخ عباس قمی در ادامه میگوید: شیخ صدوق از میثم تمار نقل کرده امت پیامبر، فرزند پیامبر را میکشند و روز عاشورا که فرزند پیامبر را کشته‏اند، روز مبارک قرار میدهند! راوی میگوید: به میثم گفتم: چگونه آن روز را روز مبارک قرار میدهند؟ گفت: آنان در فضیلت آن حدیث جعل میکنند و میگویند: روز عاشورا روزی است که خداوند توبه آدم را پذیرفته با اینکه توبه آدم در ذی حجه پذیرفته شده است.آنان میگویند: در عاشورا، یونس از شکم ماهی نجات یافته، در حالی که در ذی قعده از شکم ماهی نجات یافته است. میگویند: روز عاشورا روزی است که کشتی نوح کنار کوه جودی قرار گرفت در حالی که روز هیجدهم ذی حجه قرار گرفت. آنان میگویند: روز عاشورا دریا برای موسی شکافته شد در حالی که در ربیع الاول شکافته شده بود (10).

حضرت امام رضا(ع) می‌فرماید: «کسی که در روز عاشورا از انجام کارهای مورد نیاز خویش پرهیز نماید، خداوند، حوائج دنیا و آخرت او را برآورده کند و کسی که روز عاشورا را، روز حزن و اندوه و مصیبت و گریه خود قرار دهد، خداوند روز قیامت را، روز شادی و سرور او گرداند و چشمش با دیدن ما در بهشت، روشن گردد.(11)

—————————————————————————————-

پی نوشت‌ها:

1- ابن اثیر ، النهایه فی غریب الحدیث ، ج3 ، ص240

2- طریحی، مجمع البحرین ، ماده عشر ، ج3 ، ص186

3- بحارالانوار، ج 44، ص 223 و ص 250.

4- کافی ،ج4، ص147؛بحار، ج45 ، ص 95 .

5 – سفینه البحار، ج 1، ص 312 (ماده تسع).

6- بحارالانوار ، ج45 ، ص 95 – 96.

7- همان، ج 98، ص 295.

8- حیاة الامام الحسین، ج 3، ‌ص 179.

9- الصحیح من سیرة النبی، ج 4، ص 306 .

10- مفاتیح الجنان، ص 476، اعمال روز عاشورا.

11. سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص 578، اعمال روز عاشورا.

ازدیده خون دل همه برروی مارود       برروی مازدیده چگونه ایم چهارود

مادررون سیـنه هـوائی نهـفته ایـم         بربـاد اگررود دل مـازان هـوارود

خورشـید خاوری کندازرشک جامه چاک

گـر مـاه ، مـهـر پـرور مـن در قـبـا رود

برخاک راه یارنهادیم روی خویش       بر روی ما رواست اگرآشنـا رود

سیلست آب دیده وهرکس که بگذرد      گرخوددلش زسنگ بودیم زجارود

مارابه آب دیده شب و روزما جزاست

زان رهگذر که برسرکویش چرارود

حافظ به کوی میکده دایم به صدق دل    چون صوفیان صومعه دارازصفارود

<sup>آیت الله محمدرضا مهدوی کنی (زاده ۱۴ مرداد ۱۳۱۰ ) روحانی شیعه، سیاست‌مدار ایرانی و ریاست مجلس خبرگان رهبری بود. او دبیر کلی جامعه روحانیت مبارز (مهم‌ترین حزب اصول‌گرای ایران) را بر عهده داشت. وی همچنین رئیس دانشگاه امام صادق (ع)و استاد درس اخلاق اسلامی این دانشگاه نیز بود.

آیت الله محمدرضا مهدوی کنی از تاریخ ۱۴ خرداد سال ۹۳بعدازبازگشت ازمراسم سالگردحضرت امام خمینی(ره) در پی حمله قلبی به کما رفت و در تاریخ ۲۹ مهر ۱۳۹۳ درگذشت.

وی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ از روحانیون مخالف حکومت پهلوی بود و پس از انقلاب یکی از ۵ روحانی بود که هستهٔ اصلی شورای انقلاب را تشکیل می‌دادند. پس از آن به عنوان وزیر کشور (در دولت‌های شورای انقلاب، رجایی و دکتر باهنر) و کفیل نخست‌وزیر (پس از ترور رجایی و باهنر) بوده است و در همین دوره از سوی آیت الله خمینی مامور به تشکیل کمیته‌های انقلاب و ساماندهی آنها گردید.</sup>

^{پس فقط می توان درصبرعزیزی چون اوبه سخن مولاامیرالمومنین(ع) جامه ی عمل پوشید:}

^{«من صَبَرَصَـبرَ الأحرارِ،وإلّاسَلَاسُلُوَّالإغمارِ»:درمصیبت ها یاچون آزادگان بایدشکیبابود،ویاچون ابلهان خودرابه فراموشی زد.}

^{نهج البلاغه ،حکمت 413}

نتیجه عملی الگوقراردادن رفتارامیرالمؤمنین:

*مشکلات اززندگی مردم وازوضع کشوررفع خواهدشد؛

*راه های کمال به سوی ملت عزیزمان گشاده تر،آسان تروسهل ترخواهدشد؛

*جامعه مااوج واعتلا خواهدنمود؛

* راه اصلاح دنیا وآخرت  وپیشرفت یک ملت پیموده خواهدشد؛

*هیچ گونه آسیب وخطری این نظام راتهدیدنخواهدکرد.

تدوین:خانم محدثه کریمی

گروهی ازشاگردان امام صادق (ع)گردشمع وجودش حلقه زده بودند،امام یکی ازیاران به نام «عمربن مسلم »رادرمیان آنان ندیدند جویای حال اوشد،عرض کردندمدتی است تجارت رارهاکرده وبه عبادت مشغول شده.اام فرمودند:«اماعلم انّ تارک الطلب لایستجاب له:وای براوآیانمی داندکه تلاش برای کسب معاش راترک کند،دعایش مسجاب نمی شود.

تفسیرنورالثقلین ،جلد5،صفحه ی354

قال امام علی (علیه السلام) :
«تنهایی انسان برای او بهتر از همنشین بد است »
از انجایی که انسان بالطبع اجتماعی افریده شده است و در حوزه های مختلف با افراد متفاوت مدام در حال ارتباط است لذا این طبع انسان اقتضا می کند که در کنار او دوست و همدمی باشد تا بتواند در این عرصه همراه وهمگام او باشد اما چون تاثیر پذیری از دوستان در تمام سنین بسیار است ودوستان هر کس مبنای قضاوت دیگران نسبت به اخلاق و شخصیت او هستند از این رو باید دقت زیادی در انتخاب صورت بپذیرد همانطور که شاعر گفته است :
«تو بگو با کیان زیستی پس انگه بگویم که تو کیستی»
این نشان دهنده ی تاثیرپذیری فوق العاده از دوستان است که با دیدن دوست فرد متوجه شخصیت او می شوند چون اگر قرار باشد که کسی را به عنوان دوست و رفیق خود انتخاب کنیم که فعل و انفعلات او عکس چیزهای باشد که برای ما ملاک است دیگر نمی توان انرا دوست دانست بلکه دیگر در اینجا مضمون این حدیث شریف می شود:
«تنهایی انسان برای او بهتر از همنشین بد است »
بنابرین کسانی که به فکر سلامت اخلاق، تهذیب نفس وتکامل شخصیت خود هستند باید در انتخاب دوست معیارهای اساسی را لحاظ بکنند از جمله ی انها:
«متدین بودن 
ولایت مدار بودن
یاری رساندن به دوست در مشکلات و گرفتاری»
حال که متوجه این موضوع شدیم که دوستان هر فرد بر شخصیت او تاثیر بسزایی دارند پس باید نهایت سعی خود را انام بدهیم که دوستان خوبی را برانگیزیم وتا جایی که می توانیم از دوستان ناباب دوری کنیم که شاعر هم در مذمت این گونه افراد بسیار زیبا سروده است که :
«یار بد بدتر بود از مار بد مار بد تنها همی بر جان زند 
یار بد برجان وبر ایمان زند»
البته نباید به دنبال دوستانی باشیم که بی عیب ونقص باشند چون چنین افرادی با این خصوصیات تنها معصومین می توانند باشند بلکه باید در صدد دوستانی باشیم که کمترین را دارا باشند.